ابو بکر بن حسن

ابو بکر بن حسن یکی از فرزندان امام حسن عليه السلام و از شهداى كربلا ست. مادر او كنيز (ام‌ولد) بود. از مدينه همراه عمويش امام حسين علیه السلام به كربلا آمد و روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن، خدمت سيدالشهدا آمد و اجازه ميدان طلبيد و به ميدان رفت و پس از نبردى دلاورانه به شهادت رسيد. قاتلش عبدالله بن عقبه بود.

سنّ او را ۳۵ سال گفته اند. بيشتر منابع، نام او را در كنار عبداللّه و قاسم آورده اند. بنابراين، سه تن از فرزندان امام حسن عليه السلام در كربلا شهيد شده اند. برخى از منابع، ابوبكر را كنيه عبداللّه مى دانند. اگر اين چنين باشد، امام مجتبى عليه السلام دو فرزند به نام عبداللّه داشته است: عبداللّه اكبر كه شوهر سَكينه، دختر امام حسين عليه السلام بوده و در كربلا به شهادت رسيده است؛ و ديگرى عبداللّه اصغر كه خُردسال بود و در آخرين ساعات روز عاشورا در دامان امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد.

نكته ديگر اين كه در برخى منابع به جاى «ابوبكر بن حسن»، نام او «ابوبكر بن حسين» ضبط شده است كه ظاهرا تصحيف شده است؛ زيرا كسى فرزندى با اين نام براى امام حسين عليه السلام ذكر نكرده است. نام وى در «زيارت رجبيّه» آمده است. همچنين در «زيارت ناحيه مقدسه»، درباره وى آمده است: سلام بر ابوبكر، فرزند حسن بن على پاك و ولى! آن تيرخورده با تير كُشنده! خداوند، قاتلش عبداللّه بن عُقْبه غَنَوى را لعنت كند!

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
• ابوبكر بن حسن، محمد محمدی ری شهریَ، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ ج7، سازمان چاپ و نشر دارالحدیث، قم، 1388، ص135، در دسترس در پایگاه حدیث شیعه، بازیابی: 30 بهمن 1392.